Dzielimy świat z dzikimi zwierzętami. Jak? Dla nas 75%, dla zwierząt 25% obszarów lądowych planety1. Pod kolejne plantacje, miasta, fabryki karczujemy lasy, co minutę wycinając obszar odpowiadający wielkością 36 boiskom piłkarskim. Jeśli nie zatrzymamy się w degradacji przyrody, najcenniejsze przyrodniczo obszary znikną, a wraz z nimi – ich mieszkańcy. Nie musi tak być. Oto jak w 2020 roku chroniliśmy gatunki i lasy w Polsce.
Ryś na swoim
Nelly, Rózia, Cleo i Greta to rysice, które trafiły do zachodniopomorskich lasów i dochowały się potomstwa. Łącznie w tym roku Zachodniopomorskie Towarzystwo Przyrodnicze wspierane przez WWF wypuściło do natury 19 rysi. W zagrodach, których budowę wsparliśmy, są jeszcze trzy dorosłe koty z perspektywą wypuszczenia na wolność, w tym Luna z córką Wąsatką. Rysi przybyło też na Mazurach. Tam dziką populację zasiliło rodzeństwo: 2 samice i samiec. Dwójka kotów ma obroże telemetryczne, co pozwoli nam dowiedzieć się więcej o rysich obyczajach i w przyszłości lepiej je chronić. Na terytorium Polski żyje tylko około 150 rysi w populacjach: bałtyckiej i większej karpackiej. Niestety, zagrożenia, z jakimi mogą się one spotkać – niszczenie i wycinka lasów, kłusownictwo oraz ruch samochodowy – wciąż się nasilają. Pomóżmy im na stałe wrócić do lasów w całej Polsce.
Wilk syty, owca cała
Ryś, wilk czy niedźwiedź to strażnicy lasu i lekarze leśnego ekosystemu. Choć człowiek przez długi czas eliminował drapieżniki, uważając je za wrogów, dziś wiemy, że bez nich nie ma zdrowego lasu. Są sprzymierzeńcami leśników, bo regulują liczebność leśnych zwierząt. By nie były uciążliwym sąsiadem, w tym roku znów przekazaliśmy ogrodzenia elektryczne hodowcom zwierząt. Tym razem trafiło do nich 65 zestawów zabezpieczających przed drapieżnikami. Ale ogrodzenie to nie wszystko, potrzebna jest wiedza. W październiku przeprowadziliśmy warsztaty o zabezpieczaniu zwierząt gospodarskich przed wilkami w woj. lubuskim. Wydaliśmy raport pt: „Zapewnienie ochrony oraz możliwości koegzystencji człowieka i dużych drapieżników w Europie”, przyjrzeliśmy się też populacji niedźwiedzi w Polsce i na Ukrainie, przeprowadzając ich analizę genetyczną. Hodowcy z 12 europejskich krajów, w tym z Polski, w ramach kampanii edukacyjnej, opowiedzieli nam jak wygląda ich życie i praca tuż obok wilków, niedźwiedzi czy rysiów
Król puszcz, żubr, po 100 latach od zniknięcia z natury i przywróceniu go do Puszczy Białowieskiej, dziś ma roszczenia terytorialne do całego obszaru tych pradawnych lasów. Skutecznie zajął już Białowieżę i Bieszczady, my pomagamy mu zająć lasy w centralnej i północno-zachodniej Polsce. W tym roku Fundacja WWF Polska objęła symboliczną adopcją żubra i włączyła się w jego ochronę. Sfinansowaliśmy budowę zagród (Azylu) dla „zbędnych” samców żubra w Szewcach pod Poznaniem, wsparliśmy Zachodniopomorskie Towarzystwo Przyrodnicze w utworzeniu „Pogotowia Żubrowego”, które interweniowało już ponad 200 razy!
Przeznaczyliśmy też środki na nowe obroże dla żubrów i karmę dla zwierząt. Jako fundacja byliśmy też stroną poszkodowaną i oskarżycielem posiłkowym w procesie myśliwego, który zabił żubra. Kłusownik został za ten czyn skazany na karę bezwzględnego więzienia. Wyrok nie jest jeszcze prawomocny.
A oto film, w którym łamiemy sobie języki, próbując wypowiedzieć pewną grę słowną dla żubra, zapraszamy do łamania z nami:
Sóweczka pod lupą
Choć jest maleńka, bo waży niecałe 60 g, ma swoje wymagania. Są nimi naturalne lasy z dziuplastymi drzewami. Na szczęście sóweczki w Puszczy Knyszyńskiej mają już pierwsze strefy ochronne! Zyskały 6 bezpiecznych obszarów do życia! To efekt złożonych przez nas wniosków oraz przeprowadzonego we współpracy z Towarzystwem Przyrodniczym Dubelt monitoringu, który objął 1100 ha Puszczy Knyszyńskiej.
Sprawdziliśmy też, co słychać u sóweczki w Puszczy Białowieskiej. W efekcie monitoringu, który objął 64 obszary o łącznej powierzchni 3200 ha, złożyliśmy do Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Białymstoku propozycję utworzenia 19 nowych lub poszerzonych stref ochronnych. Trzymajcie kciuki!
Najważniejszym powodem utraty gatunków jest utrata ich siedlisk. By nasze starania ochrony zwierząt miały sens musimy zadbać o to, aby miały gdzie żyć. Najskuteczniejszą formą ochrony najcenniejszych obszarów przyrodniczych są parki narodowe, które pod względem powierzchni stanowią tylko 3% wszystkich obszarów chronionych w Polsce2. W tym roku sfinansowaliśmy opracowanie „Charakterystyka przyrodnicza obszaru otuliny Bieszczadzkiego Parku Narodowego” wykonane przez Fundację Dziedzictwo Przyrodnicze. By ratować płonący Biebrzański Park Narodowy zakupiliśmy za 36 tysięcy złotych sprzęt do gaszenia i przekazaliśmy go strażakom w trakcie trwania akcji. Pracowaliśmy też ze społecznościami lokalnymi w Karpatach i Puszczy Białowieskiej by pomóc im chronić dziedzictwo przyrodnicze, które mają w sąsiedztwie. Walczymy z przestępczością związaną z dzikimi zwierzętami, po to, aby zwierzęta w Polsce i w Europie były bezpieczne, w końcu koncepcja granic państwowych jest im obca!. Pracujemy nad poprawą zgodności krajowych systemów prawnych z prawem ochrony środowiska Unii Europejskiej i zwiększeniem liczby skutecznie ściganych przestępstw. Podnosimy świadomość ekologiczną oraz wiedzę prokuratorów, przedstawicieli sądownictwa oraz policji w celu zapewnienia zgodności z ww. przepisami, usprawnienia transgranicznej wymiany wiedzy, a także zacieśnienia współpracy między interesariuszami.
Szukaj
