ŚRODOWISKO
ZAANGAŻUJ SIĘ
KONTAKT
-
Fundacja WWF Polska
ul. Usypiskowa 11
02-386 Warszawa
kontakt@wwf.pl
15 maja obchodzimy Międzynarodowy Dzień Rodziny. W świecie dzikiej przyrody nie brakuje przykładów na wyjątkowe rodzinne więzy. Dają nam je na przykład wilki. Początek maja to czas, kiedy na świecie są już ich szczenięta. Jak rodzice dzielą się opieką nad swoim potomstwem? Dowiedz się więcej o relacjach w wilczej grupie rodzinnej, która łudząco przypomina te… ludzkie.
W wilczej grupie rodzinnej (watasze) kluczową rolę pełni para rodzicielska, która zajmuje się przywództwem oraz opieką nad młodymi, starymi i chorymi jej członkami. Jej organizacja przypomina rodzinę. Każdy osobnik ma w niej swoje miejsce, a wszystkich łączą silne więzi. Wilcza wataha liczy w Polsce zwykle około 4-6 osobników, a podstawą jej funkcjonowania są relacje. Dzięki obserwacji zachowań pary rodzicielskiej młode uczą się wilczej komunikacji. Dzięki temu, potrafią doskonale porozumiewać się za pomocą m.in. postawy ciała, wyrazu pyska, ułożenia uszu i ogona, warczenia, pokazywania zębów, przytulania się, podgryzania, lizania, czy innych zachowań.
Po lutowych amorach, wilcza matka wydaje na przełomie kwietnia i maja świat całkowicie głuche i ślepe szczenięta. Poród odbywa się najczęściej w wykopanej przez nią norze lub na powierzchni ziemi, w tzw. legowisku. Wilki nie są nazbyt wybredne, jeśli chodzi o „warunki mieszkaniowe” - niekiedy wystarczy im duży wykrot. Młodych wilczków rodzi się zwykle od 5 do 6, ale zdarza się, że samica rodzi nawet… 10 szczeniąt! Przez pierwsze tygodnie młode przebywają w miejscu narodzin pod troskliwą opieką matki, która karmi je wyłącznie swoim mlekiem. W przeciwieństwie do np. rysi – samiec odgrywa ważną rolę w życiu zarówno młodych jak i ich matki. Wilczy ojciec dokarmia swoją partnerkę przynoszonym w żołądku mięsem, a kiedy młode dorastają – dostarcza pokarm także im. Wszystko to, dzieje się pod czujnym okiem matki, która również dba o odpowiednie odżywianie dzieci, przynosząc im w swoich trzewiach łakome kąski z polowania. Co ciekawe, szczeniętami czasami opiekują się także inne osobniki z wilczej grupy. Takie zjawisko nazywamy „piastuństwem”. Gdy młode podrosną, zaczynają towarzyszyć dorosłym, przemieszczając się na coraz bardziej imponujące odległości. Jesienią uczestniczą już w polowaniach i patrolowaniu terytorium.
Mimo, że mamy rok 2021, w dalszym ciągu zdarza się, że ludzie zgotowują wilkom tragiczny los. Co roku, na przełomie czerwca i lipca w Polsce nawet kilka wilczych szczeniąt jest przez ludzi zabieranych z lasu. Jest to działanie nie tylko dramatyczne w skutkach dla wilczej rodziny i populacji gatunku, ale także niezgodne z prawem. Wilcze szczenię przetrzymywane lub co gorsza wychowywane przez człowieka jest skazane na niewolę do końca życia lub śmierć. Powodem, dla których ludzie decydują się na wybieranie szczeniąt z wilczych nor jest chęć zarobku na sprzedaży oswojonego osobnika wilka lub wyhodowania hybrydy z psem. Niestety, takie osobniki po osiągnięciu dorosłego wieku stają się problematyczne, trudne do opanowania i stają się ogromnym kłopotem. Zdarza się, że uciekają lub są wypuszczane do lasu, gdzie nie są w stanie przetrwać. Nie potrafią polować, nie przyłączają się watah i stają się problemowe w kontaktach z ludźmi, z którymi są oswojone. Traktując ludzi, jako źródło pożywienia mogą przebywać w okolicy zabudowań, polując przy tym na psy i koty, zwierzęta gospodarskie, a w skrajnych przypadkach może dochodzić nawet do ataków na człowieka.
Spotkać wilka nie jest łatwo – to lękliwe i ostrożne zwierzę, które unika człowieka. Mimo, że turyści rzadko mają okazję dostrzec go w lesie, warto wiedzieć, jak powinniśmy się zachować, żeby do takiego spotkania nie doszło. Tego, jak uniknąć spotkania z wilkiem dowiesz się z naszych infografik. Oczywiście, pod żadnym pozorem nigdy nie można zabierać wilczych szczeniąt z lasu! Jeśli natkniemy się na wilcze młode i wydawać nam się będzie, że wymaga ono interwencji, nie należy go dotykać, dokarmiać ani zabierać do weterynarza.
Niektóre wilki, które jako szczenięta zostały zabrane od swojej wilczej rodziny są dziś pensjonariuszami Rezerwatu Pokazowego Białowieskiego Parku Narodowego.
Możesz wesprzeć nasze działania przez dokonanie symbolicznej adopcji wilka.