31 stycznia 2018

Myślistwo, a ochrona przyrody.

Myślistwo to działanie, które w sposób szczególny wpływa na sytuację w przyrodzie i może naruszać jej równowagę, a w efekcie doprowadzić do pogorszenia sytuacji wielu gatunków zwierząt, w tym chronionych. Fundacja WWF, jako organizacja zajmująca się ochroną przyrody i zagrożonych gatunków, domaga się zmian w prawie i praktyce łowieckiej, które wyeliminują negatywny wpływ łowiectwa na ekosystemy i zwierzęta. W związku z trwającymi pracami nad ustawą: Prawo łowieckie z 25.01.2018 r., przypominamy o konieczności modyfikacji prawa łowieckiego i praktyki łowieckiej.

Podzielamy następujące postulaty zmian w Prawie łowieckim, które sformułowała Koalicja Niech Żyją!:

Z uwagi na ochronę przyrody konieczne są następujące zmiany:

  1. Poddania wieloletnich planów łowieckich procedurze strategicznej oceny oddziaływania na środowisko. Odstrzał zwierząt łownych, takich jak sarny czy jelenie, ma wpływ na gatunki chronione jak ryś czy wilk.  Taka ocena jest niezbędna  z punktu widzenia przestrzegania prawa unijnego (min. Dyrektywy siedliskowej). Prowadzenie gospodarki łowieckiej na podstawie planów, które nie zostały poddane ocenie oddziaływania na środowisko stanowi naruszenie unijnego prawa środowiskowego.
  2. Zaprzestania niewłaściwego dokarmiania zwierząt dziko żyjących, które negatywnie wpływa na zachowania zarówno gatunków łownych jak i gatunków chronionych. Jak powszechnie wiadomo, dokarmianie wspomaga rozmnażanie i wzrost populacji zwierząt kopytnych. Efekt ten jest wzmacniany przez coraz łagodniejsze warunki pogodowe w okresach zimowych. Koncentracja  zwierząt w miejscach dokarmiania może zwiększać  skalę zapasożycenia wśród zwierząt oraz wzmożenie rozprzestrzeniania się chorób np.  gruźlicy bydlęcej. Brak jest przekonywujących, naukowych dowodów na to, że dokarmianie jest pożyteczne z punktu widzenia ochrony przyrody. Według badań, ma także pośredni, negatywny wpływ na lęgi rzadkich ptaków zagrożonych wyginięciem - głuszców i cietrzewi. 
  3. Wykreślenia „kultywowania tradycji łowieckich” jako przesłanki do ustalania listy gatunków łownych. 'Tradycja łowiecka' to pojęcie niejednoznaczne. Zgodnie z takim podejściem zachodzi niebezpieczeństwo, że na liście gatunków łownych znaleźć się mogą wszystkie gatunki, na które polowano w czasach historycznych, włączając w to szereg gatunków objętych obecnie ochroną ścisłą. Podstawą podejmowania decyzji mogących znacząco oddziaływać na środowisko przyrodnicze, powinny być przesłanki merytoryczne.  
  4. Zakazu polowań zbiorowych. Polowania zbiorowe są nieracjonalne, nieefektywne i w poważny sposób zakłócają równowagę w środowisku przyrodniczym na dużych obszarach. W czasie zbiorowych polowań wyjątkowo wzrasta ilość rannych, postrzelonych zwierząt. Możliwość selekcji zwierzyny, tak podkreślana w zasadach racjonalnej gospodarki łowieckiej, jest w praktyce niemożliwa do zrealizowania. Niepokojone i płoszone są nie tylko zwierzęta gatunków łownych, ale także zwierzęta objęte ochroną gatunkową, w tym zwierzęta gatunków rzadkich i zagrożonych.

 Z punktu widzenia obywatela konieczne są następujące zmiany:

  1. Możliwość skutecznego wyłączania prywatnej ziemi spod reżimu polowań bez konieczności uzasadniania tego przed sądem - ochrona konstytucyjnego prawa własności. (Ministerstwo Środowiska w swoich rekomendacjach do prawa łowieckiego, z dnia 30.01.2018 r., zawarło możliwość wyłączenia swojej nieruchomości bez podawania przyczyny na podstawie oświadczenia w formie aktu notarialnego, co byłoby krokiem w dobrym kierunku, choć nie byłaby to procedura bezkosztowa dla obywatela).
  2. Wprowadzenie obowiązku informowania o planowanych polowaniach w publicznie dostępnej elektronicznej książce ewidencji polowań.
  3. Zwiększenie minimalnej odległości polowań od zabudowań mieszkalnych ze 100 m do 500 metrów, ze względu na bezpieczeństwo ludzi. Dla właściwej ochrony życia i zdrowia osób postronnych niezbędne jest, aby strzały do zwierzyny dopuszczalne były jedynie w odległości większej niż 500 metrów (zamiast obecnych 100 m) od zabudowań mieszkalnych i 500 m od pracujących maszyn rolniczych. (Ministerstwo Środowiska w swojej rekomendacji do "Prawa łowieckiego" z 25.01.2018 r., z dnia  30.01.2018 r, chciałoby zwiększenia odległosci do 150 metrów od zabudowań, co według nas nie jest odległością wystarczającą).
  4. Wprowadzenie całkowitego zakazu używania amunicji ołowianej. Ołów to jeden z najbardziej toksycznych metali ciężkich. Wprowadzany do środowiska w postaci amunicji myśliwskiej zabija nie tylko dzikie zwierzęta, zanieczyszcza wody i ziemie uprawne, ale także zatruwa ludzi. Z punktu widzenia toksykologii, ochrony życia i zdrowia ludzkiego oraz ochrony środowiska zakaz ten jest ewidentnie uzasadniony.

Zapraszamy także do lektury opinii Koalicji Niech Żyją!  http://niechzyja.pl/